Plastic. Het woord wekt inmiddels rillingen bij ons op. Steeds vaker zien we op de redactie filmpjes voorbij komen van de plasticsoep voor de westkust van Noord-Amerika, van zwervend afval in de Verenigde Staten of van plastic waterflessen die massaal worden gekocht in Canada.
Ook wij zijn zulke taferelen tegengekomen tijdens onze reizen. Als redacteuren van Getaway Travel, de organisatie achter NoordAmerika.nl, zijn we regelmatig op de meest unieke plekken in Noord-Amerika te vinden. Onder begeleiding van de locals of geheel op eigen houtje duiken we diep het continent in en zien we alle facetten van de landen. Van zeldzame diersoorten en wonderbaarlijke natuurverschijnselen tot bergen van plastic afval en verminkte schildpadden.
Onlangs ontstond er een storm van dergelijke verhalen op de redactie. De één was nog niet klaar met zijn verhaal over de plasticsoep of de ander begon al over het gebruik van plastic in Amerikaanse restaurants. We besloten onze verhalen op te schrijven en onze tips voor plasticvrij reizen te delen. Zo hopen we met zijn allen iets terug te doen voor de aarde.
Charlotte: ‘Geshockeerd haalt hij een plastic omhulsel van een plastic mes en vork af.’
Onze redacteur Charlotte de Vries groeide op in Curaçao en reisde al op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten. Met name Washington DC en New York City, twee metropolen die zó haaks staan op het tropische eilandje waar ze woonde, lieten een grote indruk op haar achter. Voor het eerst in tien jaar stapt ze opnieuw in het vliegtuig naar de Big Apple. En wel voor een heel bijzondere reden...
Ik heb een date in New York City. Welke Nederlandse griet kan dat nou van haar bucketlist afstrepen? Vijf dagen en nachten in the city that never sleeps, samen met een jongen uit Amsterdam die ik maanden geleden slechts vier keer heb gezien tijdens mijn vakantie in de Nederlandse hoofdstad. Misschien is hij in de tussentijd wel grijs geworden, of heel erg dik. Living on the edge.
Ik voel me een superster terwijl ik na een slapeloze nachtvlucht naar Times Square loop. De wolkenkrabbers die als rijen afwachtende cheerleaders langs de weg lijken te staan herken ik uit allerlei films. Scènes uit Maid in Manhattan, You’ve Got Mail en When Harry Met Sally schieten door m’n hoofd en ik hoop dat mijn verhaal net zo’n goed einde heeft.
We hebben afgesproken in een typische Amerikaanse diner. Het duurt even voordat ik die vind (de nummering van de New Yorkse straten vind ik intens verwarrend), maar uiteindelijk wordt mijn zoektocht beloond met een authentiek fastfoodrestaurant en een grote glimlach van een niet zo grijze, niet zo dikke jongen.
Ongemakkelijk nemen we tegenover elkaar plaats op roodleren banken. Wat geklets over de duur en het ongemak van onze vluchten en er valt een lange stilte. Als de serveerster aan onze tafel staat, geef ik heel langzaam een zo lang mogelijke bestelling door. Beer, in de eerste plaats, chicken wings, waffles, pot pie, sliders. Verrukkelijk. En het is één manier om de stilte op te vullen.
Dat gebeurt ook. Mijn date moet lachen wanneer de serveerster na een paar minuten met een halve koe aan komt zetten, maar dan vertrekt zijn gezicht.
‘Jemig, wat erg dit.’
Ik kijk naar het tiental plastic mandjes en borden op onze tafel. ‘Ja, ik ben een grote eter!’
‘Nee, ik bedoel al dit plastic.’ Geshockeerd haalt hij een plastic omhulsel van een plastic mes en vork af en wenkt hij naar de serveerster. ‘Excuse me; do you have some regular cutlery that I can use? Something other than plastic?’
Dan barst hij los in een monoloog over plastic afval en doodgaand koraal, en besef ik me opeens dat er op Curaçao weinig bewustzijn voor het milieu is. Ik had deze berg van plastic niet eens opgemerkt. Gelukkig zit ik tegenover een links hoofd dat vers uit Nederland komt en sla ook ik het plastic bestek en rietje af. Eind goed, al goed. Ook de rest van onze romantische, plasticvrije dagen in New York City.
Mijn tip: Als je ziet dat het eten in een restaurant geserveerd wordt op plastic borden en met plastic bestek, vraag dan aan de ober of er ook normaal servies beschikbaar is. Vaak hebben ze dat gewoon! Sla daarnaast de rietjes af en probeer bewustzijn voor het onderwerp te creëren door je kennis te delen.
Tessa: ‘Ook in Canada kan het beter.’
Een reis naar Noord-Amerika, dat was al jaren de droom van redacteur Tessa Voncken. Een continent met zoveel natuurschoon, dat moest en zou ze ooit met eigen ogen aanschouwen. Een jaar geleden reisde ze twee maanden lang met haar vriend door Canada en de Verenigde Staten.
Oh Canada… Besneeuwde bergen, geurende naaldbossen en kraakheldere meren. Canada ademt voor mij letterlijke en figuurlijke schoonheid. Het is hartje zomer en we zijn net in Calgary geland. Allemaal heel leuk en aardig, zo’n Canadese stad, maar ik wil zo snel mogelijk de natuur in!
In Calgary duiken we de Walmart in om onze inkopen voor Banff en Jasper te doen. We gaan kamperen, dus we laden allerlei kampeerspullen, eten en vijftien grote waterflessen in onze winkelwagen. Hier kunnen we een paar dagen mee vooruit.
Bij de kassa worden de spullen door het personeel ongevraagd in niet één, niet twee, maar drie plastic tasjes gedaan. ‘Is dit nou echt nodig?’ vraag ik me af, maar het kwaad is al geschied. Als we alles in de auto hebben ingeladen zitten we met een enorme berg plastic tasjes.
In Banff valt het me op hoe schoon het is, ik zie werkelijk nergens afval liggen. Zijn de mensen hier zoveel netter? Of meer begaan met het milieu? Niet per se, kom ik gauw genoeg achter. Het is hier zo schoon op straat, omdat je er er meerdere keren per dag aan herinnerd wordt dat: ‘You’re in bear country’. En dat betekent: laat geen afval slingeren, want daar komen beren op af. Beren zijn dus niet alleen prachtige dieren, ze brengen ook een onopzettelijk voordeel met zich mee.
Maar toch. Canada ziet er dan wel zo mooi en schoon uit, mijn vriend en ik produceren toch een hele hoop afval tijdens onze reis. De plastic tasjes weet ik nu te vermijden door zelf een boodschappentas mee te nemen. Maar een oplossing voor al die flessen water hebben we nog niet. Ik weet dat het kraanwater drinkbaar is, maar er wordt chloor aan toegevoegd om het te desinfecteren. Echt lekker smaakt het niet.
Als we na twee weken rondreizen en kamperen op Vancouver Island aankomen, vertelt onze Airbnb-host in Tofino dat we alles in zijn keuken gewoon mogen pakken. Op de kraan heeft hij een klein wit dingetje gemonteerd. Een filter, legt onze host uit. Yes! Eindelijk weer lekker kraanwater. Ik neem me meteen voor om er een te kopen voor de rest van onze reis. Zo hoeven we in de Verenigde Staten in ieder geval geen waterflessen meer te kopen.
Mijn tip: Neem een herbruikbare boodschappentas mee op reis, zodat je geen plastic tasjes van de supermarkt hoeft te gebruiken. En vind je het kraanwater in Canada niet lekker? Haal dan een waterfilter of een waterfles met een ingebouwde waterfilter! Dan kan je toch gewoon kraanwater drinken.
Meer tips? Ga plasticvrij op reis met Better Places!
Toeristen stuiten vaak op hetzelfde probleem: het kraanwater in veel delen van Noord-Amerika is niet al te lekker. Gemiddeld drinkt een toerist daarom twee plastic waterflessen per dag leeg. Dat komt neer op zo’n veertig flessen tijdens een rondreis van drie weken. En een groot deel van die flessen komt terecht in de natuur of de oceaan.
Om deze enorme vervuiling tegen te gaan, is Better Places een campagne tegen het gebruik van plastic gestart. De reisorganisatie streeft ernaar dat al hun reizigers vanaf 2020 geen plastic flessen meer gebruiken op hun bestemmingen. Daar hebben ze ook jouw hulp bij nodig. Ga jij de uitdaging aan? Bekijk het filmpje hieronder en lees alle tips van Better Places voor een plasticvrije rondreis door Noord-Amerika!
Hebben we je klaargestoomd voor een rondreis door Noord-Amerika? Bekijk de leukste reisaanbiedingen voor Canada en de Verenigde Staten!
